اسباب کشی و خردادماه پربلا

ماهی که گذشت برای مان ماه خوبی نبود هم من به مدت بیست روز بستری بودم هم این اواخر برای همسرم در بیمارستان آمد و شد داشتیم اما در این میان اسباب کشی خانه اجاره ای جدید هم برای خودش مسئله ای بود.

مدیر یکی از جاهایی که این روزها مشاوره می دهم به من می گفت که بهتر است کمی در اجرای برنامه ها یم تا پیش از تعیین انتخابات ریاست جمهوری صبر کنم .دلیلش را جویا شدم که در پاسخ شنیدم که او نگران آنست که سیبل مطبوعات شود و آنگاه توسط مدیران ارشد مورد مواخذه و یا عتاب قرار گیرد.

دوستی که مدیر یک شرکت تبلیغاتی است می گفت که قصه درک و فهم آقا یوسف آبدارچی شان بی شباهت به ریاست جمهوری فعلی نیست.او تعریف می کرد که زمانی در غیاب شان در تعطیلات نوروزی او حیاط بنای محل کارشان را در شمالی ترین نقطه تهران، به مرغدانی تبدیل کرده بودتا از همه امکانات موجود به خوبی بهره برداری کرده باشد.و در پاسخ به استیضاح او گفته که شما با این رفتارتان اصراف می کنید .

در ستایش عدالت و مساوات

به علت عارضه ای برای یکی از اعضای خانواده ام دوروزی را در بیمارستانی از پایتخت بودم.و شاهد گفتگوها و درددلهای مردمی که برای یکصد تا دویست هزار تومان هزینه های بیمارستان گلایه می کردند و گاه با نجوا به یکدیگر دلداری می دادندکه خدا بزرگ است و درست می شود.
دراین سرزمین ثروتمند اما ناکام ایران، مردمانش گاه بیماری دو رنج دارند، رنج درد و رنج تامین هزینه های درمان.سرزمینی با رتبه دوم منابع گاز طبیعی،پنجمین ذخیره نفت جهان وطبیعتی متنوع و آفتابی!بهتر از این نمی شد یک سرزمین را ویران کرد و مردمانش را به خواری و حقارت کشاند.امان از واژه های دلربای عدالت و مساوات!

توبه

چندی بود که می خواستم چیزی را با دخترم درمیان بگذارم و هر از گاهی در نحوه بیان و گفتنش شک و تردید می کردم .بالاخره روزی به او گفتم که عزیزم هر انچه پیشتر به عنوان ده فرمان مخرج مشترک ادیان برایت گفته ام را فراموش کن و اینک به دو اصل بنیادین اخلاق جهانی توجه کن.نخست آنچه بر خود نمی پسندی را بر هیچکس نپسند و دیگر انکه برای موفقیت خود حقوق مادی و معنوی کسی را زیر پا نگذار.به جز این ها هر کاری و هر امری رواست.