رئيس جمهور ديروز روز سختى را از سر گذراند. اصلى ترين هوادارانش و باوفاترين حاميانش از او انتقاد كردند. انتقاد كه نه... بر او نهيب زدند. اصل مقاله

شايد نه محمد خاتمی و نه هيچ يک از دانشجويان هوادار او، نه در گرماگرم رقابت های انتخابات رياست جمهوری سال 1376، که حتی تا چند سال بعد نيز گمان نمی کردند که در نشست خداحافظی، به جای گرامی داشتن اقدامات صورت گرفته و گام های برداشته شده در جهت تحقق برنامه ها و وعده های داده شده، بايد يکديگر را مورد انتقاد قرار دهند و در حسرت فرصت های از دست رفته، به جست و جوی علل و عوامل ناکامی های جنبشی که به دوم خرداد موسوم شد، بپردازند

جنبش دانشجويي بايد خود را در تمام ظرفيت‌‏هاي اجتماعي محك بزند و خود را وارد بحث‌‏هاي مختلف كند ؛ اما جنبش دانشجويي از آنجا كه خاستگاه چندان مدرني ندارد, در پرداختن به بحث‌‏هاي اجتماعي و مدني دچار مشكل است.وي, در پاسخ به سوالي در خصوص اشتباه پذيرش خاتمي از سوي دانشجويان و خيانت كار خواندن وي گفت: بايد از بحث خيانت و غيره عبور كنيم, فكر كنيم مي‌‏شد به شكل‌‏هاي مختلفي اعتراض را نشان داد, مثلا مي‌‏شد خاتمي با سالني خالي از دانشجو يا با سالني پر از دانشجوي در حال مطالعه روزنامه مواجه مي‌‏شد و اين منظره را اگر تصور كنيد, بسيار زيبا خواهيد ديد. يا اينكه مي‌‏شد خاتمي در دانشگاه با دانشجوياني كه همه به او پشت كرده‌‏اند, مواجه مي‌‏شد ؛ اما خيانتكار خواندن او را بايد كنار گذاشت.استاد دانشگاه تربيت مدرس, ادامه داد

• محمد خاتمی: دولت با آغوش باز از انتقاد استقبال مى كنددر حالى كه دانشجويان با كف زدن هاى مداوم رئيس جمهور را يك صدا تائيد مى كردند، وى اظهار داشت كه نمى گويم قانون اساسى وحى منزل است و قابل تغيير نيست. قابل تغيير است اما آيا ما همه ظرفيت هاى قانون اساسى را كه مى تواند حداقل هاى نظام دموكراتيك را پديد بياورد پياده كرده ايم تا به فكر تغيير آن باشيم؟ رئيس جمهور خطاب به دانشجويان يادآور شد: شما مى گوييد اصلاحات درون قانون اساسى كه استراتژى من بوده چه كرده است؟ الان به شما مى گويم. مى گويم كه چه كرده است. الان آقايان معترضان در مقابل رئيس جمهور ايستاده اند و با كمال آزادى شعار مى دهند. در كشورهاى جهان سوم قدرتمندترين قدرت هاى رسمى در برابر مردم و در برابر آزادى حقوق مردم قرار دارند. اگر اصلاحات هيچ نتيجه اى نداشت جز اينكه حكومت و دولت منتخب مردم يك لولوى زورگو نباشد و در برابر مردم نايستد، همين اندازه كافى بود. وى گفت: در ايران امروز انتقاد به فلان دستگاه دسته سوم نظامى و قضايى با برخوردهاى شديد مواجه مى شود، ولى دولت با آغوش باز از انتقاد استقبال مى كند. ما بايد ياد بگيريم و بگذاريم هزينه اش را دولت منتخب بپردازد، نگوييم دولت ضعيف است و برخورد نمى كند. دولت از اين جهت خيلى هم قوى است. دولت مى توانست مثل خيلى هاى ديگر بگيرد و ببندد اما اين كار را نكرد، چون استراتژى اش تحمل بود كه مايه دموكراسى است.