شیخ ما(دکتر سروش) در جمع دانش جویان از دمکراسی مینیمالی سخن گفته بود و اصلی ترین مولفه انرا توانایی ساختار این نظام در برگزیدن و عزل رهبران و حاکمان توسط مردم دانسته بود. همچنین توصیه کرده بود به دلیل مذهبی بودن جامعه ایران از اعلان و اعلام خواسته دمکراسی حداکثری که مبنای آن بر حقوق بشر جهانی و آزادی های فردیست تا اطلاع ثانوی خوداری شود تا مبادااز سوی مذهبیون در قدرت متهم به اباحیگری و ترویج اخلاق مذموم ونتیجتاگرفتار مانع تراشی آنان برای وصول به حداقل خواسته امروزین یعنی دمکراسی مینیمال،شویم.

اما مرتضی مردیها که دکترای سیاسی خویش را در فرانسه آموخته است، نقد متین و متقنی بر این سخنان شیخ و به قول ایشان استاد،وارد دانسته که خلاصه آن چنین است: اینکه جامعه ایرانی یک جامعه مذهبی مسلمان است به مانند این است که بگوییم جامعه امریکا یک جامعه مذهبی مسیحی است ودر آنجا هم دمکراسی لیبرال یا همان دمکراسی حدااکثری حاکم شده است وچنانچه توصیه به پرهیز از ابراز خواست دمکراسی حداکثری به دلیل مقاومت حاکمان ایران برای دمکراسی حداکثری بیشتر است برخلاف تجربه سالهای اخیر می باشد، چراکه این حکومت به هیچ تغییری نه حداقلی و نه حداکثری رضایت نمی دهد و هرچه جنبش مرحوم اصلاحات کمتر خواست بیشتر تحقیر شد، پس اگرقرار است دمکراسی خواهی برای ایرانیان یک ارزوی دست نیافتنی باشد پس چه بهتر که اجازه دهیم خواست اکثری خود را ابراز کند.