مدرنيته نيز چون سنت كه حكومت و حاكماني دادگستر و ظالم توليد مي كرد؛هم دمكراسي و هم پوپوليسم(توتاليتاريسم/ميليتاريسم...) باز توليد مي كند.پوپوليسم ثمره تهييج توده ها توسط رسانه هاست وبدون ايفاي نقش رسانه ها، تصور پيدايش پوپوليسم ناممكن است . محمد قوچاني در سرمقاله خواندني شرق با نام زلزله درخدمت پوپوليسم مي نويسد: پس هر دو انديشه(دمكراسي/پوپوليسم)به حاكميت مردم مي انديشد اما دردمكراسي اين قانون است كه حكومت مي كند ودر پوپوليسم ايدئولوژي.
بنظر مي رسد؛ هر دوي اين نظام ها چون مولود مدرنيته هستند برپايه قانون رفتارهايشان را عملي مي سازند وآنچه وجه تمايز اين دو مي باشد نه قانون بلكه گردش آزاد اطلاعات وبرابري فرصت ها در توليد/انتشار وكسب اطلاعات مي باشد.توانايي ساماندهي تظاهرات حمايت آميز از اراده هيتلر/كاسترو / لنين و...را برهمين پايه مي توان تفسير كرد.پس درست تر آنست كه بنويسيم: كه دردمكراسي اين قانون مبتني بر گردش آزاد اطلاعات است كه مبناي رفتار حكومت هاست.در اين صورت است كه تمايز راستيني بين دو نظام پوپوليستي و دمكراسي نهاده ايم.