سنتگرايان از دوران نخست اقبال مردمي به اصلاحات وجريان موسوم به اصلاحات ،درسها اموختند.واز ناتواني اصلاح طلبان در تبيين استراتژي مناسب براي پيگيري مطالبات مردمي بسيار سود جستند.براين پروسه؛ حذف زود هنگام سردار خويش خوانده سازندگي و الحاق وي به ارودگاه سنتگرايان را نيز بيفزاييم.
آنان با اعتماد به نفس قابل ستايش در برابر هر آنچه موج سهمگين اما كوتاه مدت رسانه ها در برابر رد صلاحيت ها مي ناميد ندش؛تكليف آينده خود و انقلابي كه صرفا انان ميراث دارش هستند روشن كرده و با نيشتر دمل اصلاحات را كه برپيكره حاكميت روييده بود از پي كندند.اينك اما براي ادامه مسير و پيشگيري از بازگشت دوباره اين دمل چرکين ؛ نيازمند آنند كه با تصويب قوانين و مقرارتي كه بتواند مانع از اجراي پروژه كارآمدي نظام(نظام صرفااجرايي و نه نظام تصميم گيري) شود؛شرايط حضور در اين عرصه راولو به صورت محدود به مانند آنچه در اين هفت سال رخ نمود از رقباي خويش دردرون حاكميت بگيرند. پيگيري اصلاح آيين نامه داخلي مجلس(حداقل براي کنترل نطق هاي پيش از دستور)، شبهه در مصونيت نمايندگي مردم از سوي قوه قضاييه و نيز خودنمايندگان مجلس فعلي و... همه حکايت از اموختن عبرت هايي ازجنبش ناکام خرداد 76 دارد .