به امروز و فردا می اندیشم .به تهییج برخی روشنفکران برای رای دادن به رفسنجانی و به صداقت طبقه فرودست در باور به وعده های احمدی نژاد ونیز به فردای این سرزمین. سرزمینی که با کمترین حس تعلق و وابستگی در آن زندگی می کنم.آیا مردم هم سرزمینم، احمدی نژاد را برمی گزینند ؟همان شاگرد رهبر، بنیاد گرا و انقلابی متدین به مذهب شیعی با گرایش خاص به امام زمان؟ ویا به رفسنجانی رای می دهند؟ همان که در این بیست و هفت سال همیشه یکی از ارکان(محدود و معدود) تصمیم گیرنده و تصمیم ساز این سرزمین بوده است ؟ همین سرزمینی که اینک همه از ناکارامدی دولت و فقر توزیع شده ووجود تبعیض بسیار از آن گلایه می کنند!سرزمینی که ضمن انقلاب پنجاه وهفت به مردمش وعده داده شده بود که در آن نشانی از فقر نباشد!تبعیض و استثمار درآن، بی معنا ست و در یک کلام شیرینی عدالت علوی وآزادگی حسینی ( در انتخاب) بر آن حکم فرما ست!
به باور من، با روی کارآمدن هر یک از آنها تغییر چندان و بیش از این نگران کننده ای دراحوال مردمان این سرزمین، رخ نخواهد داد.احمدی نژاد هم در طی زمان چون رفسنجانی خواهد آموخت که برای ماندن، ناچار به عدول از مواضع رادیکالش می باشد ورفسنجانی نیز با درک موقعیت فعلی رهبر، (هم چون گذشته) به دادن امتیازاتی به وی با در اختیار گزاردن وزارت خانه های مورد نظر به تیم احمدی نژاد، می کوشد از بروز درگیری و چالش بین خویش و شخص رهبر پیشگیری کند تا بتواند رویای سازندگیش را (در مشابهت سازی با امیرکبیر) جامه تحقق پوشاند.