همین چند دقیقه پیش ، با سه نفر از دوستان ونیز برادرم درباره نتیجه انتخابات گفتگو داشتم.(یادآوری کنم که مدت هاست، با باور به تئوری مهاجرگونه زیستن در سرزمین خویش، مجالی برای رای دادن و شرکت در انتخابات نداشته ام )

من برخلاف آنها، از اینکه نامزد رادیکال راست به مرحله دوم انتخابات ریاست جمهوری راه یافته نگران نیستم.بلکه معتقدم با روی کار امدن این رادیکالها، امید می رود که ظرف دو یا چهار سال آینده، آخرین بازماندگان لایه رادیکالیسم در ایران، به نسل دایناسورهاملحق شوند و استحاله آنان به پراگماتیسم، ثمره این در چنگال گیری تمامی قدرت باشد.البته شاید هم با رفتار طالبانی خویش( که البته این گونه رفتار در فقه شیعی امری بعید می نماید) به جهان کمک کند تا نسبتش را با ایران روشن ترسازد. در هر دو حالت، برای این سرزمین به قول فقهاء احدی الحسنیین(هردو نیکوست) است.

اما آنچه مرا در تحیر فرو برد، تعداد رای دهندگان است که شاید با توجه به اظهارات رضا خاتمی در انتخابات مجلس هفتم مبنی بر وجود دو و نیم میلیون شناسنامه جعلی نزد یکی از نهاد ها و نیز تعداد نهصد هزار رای باطله، پیش بینی های قبلی، درست باشد.