روز سختي را پشت سرگذاردم.ناچاربودم به كار يكي از همكاران جوانم پايان دهم. پيشتردر دو نوبت با او در باره ضرورت بهبود وضعيتش گفتگو كرده بودم.همكار متوسطي بود،اما رفتار مناسبي با ديگر همكاران نداشت. از سوي ديگر با كار پر اضطراب و فشرده دفترمان ادامه همکاری اش ممكن نبود.
به او گفتم كه جوان است و به نسبت توانمند؛ نبايد از اين موقعيت پيش آمده احساس نااميدي كند. پيش آمدهاي اينچنين؛ در ابتدا نام شكست برخود دارد اما پس از فراهم سازي زمينه صعود؛ ديگر نامشان شكست نيست كه تجربه است واندوخته. بيش از يك ساعت با او گفتگو كردم وبرايش آرزوي کشف خود و موفقيت .