ديروز برادر کوچک ترم تماس گرفت و با نگراني نظرم را درباره بحران اتمي ايران که اين روزها رسانه هاي خارجي بسيار از آن مي نويسند؛جويا شد.به او يادآور شدم که جاي نگراني نيست. فقهاي حاکم بر سرزمين مان به خوبي قاعده فقهي اکل ميته( جواز خوردن خوارکي حرام گاه اضطرار) را خوانده اند و بدان عمل مي کنند.نکته فقط اينجاست که در شرايطي که سيره عقلا بر تعامل دو طرفه(امتياز دادن به موقع براي براي امتياز ستاني بيشتر ومناسب تر ) دلالت دارد؛ آنها احساس تکليف مي کنند (هيهات مناالذله)وبازي را تا زماني که ديگر چاره اي جز امتياز دادن يک طرفه نيست؛ ادامه مي دهند و از اينجاست که بين حيات و ممات؛ به ناچار به قاعده اکل ميته پناه آورده حيات را بر ممات ترجيح مي دهند.