چهار شنبه اخر سال پس از رسيدن به ولايت وانجام كارهاي بانكي لازم براي نوشيدن يك قليان سنتي دبش به تنهايي به يكي از چايخانه هاي قديمي درخيابان چهارباغ رفتم وجايتان خالي دلي از عزا دراوردم.فرداي ان روز هم براي ديدن مدير اسبقم در يك چايخانه ديگر خيابان ولي عصر قرار گذاشتيم و ضمن گفتگو از همه چيزبه بررسي فتواي جديد احمد قابل در باره حجاب مبني بر استحباب پوشش سرو گردن پرداختيم.جمعبندي ارايمان اين بود كه با اين مقدماتي كه احمد قابل براي استنباط چيده است به سختي مي توان به اين نتيجه رسيد اما با توجه به اين نكته كه در مخرج مشترك اموزه هاي انبيا’حجاب اين چنين يافت مي نشود مي توان حكم بر تاريخمندي اين حكم شريعت نمود و ازانجاييكه حجيت عقل عرفي نزد شريعت مورد پذيرش است مي توان به نتيجه مورد نظر رسيد. در هر حال جسارت وي در صدور چنين فتواي نادري قابل ستايش است و گامي بسوي نوانديشي در فضاي تنگ شريعت شناخته مي شود.پس از انقلاب ظرفيت نويني براي تجديد نظر در مباني شريعت حادث شد اما ايت الله خميني در همان سالهاي نخست پيروزي بطور ناباورانه در جمع ديدار كنندگانش كه عمدتا ازروحانيان حوزه بودند بر استنباط احكام شرعي به همان شكل و شيوه سنتي يا به اصطلاح فقه جواهري تاكيد كرد تا مانعي شودبرتحولات مورد انتظار روشنفكران در عرصه شريعت كه ممكن بود دين با التقاط از ميانه تهي شود.