گمشده هستي كه نمي داند چه بايد و چه گونه با يد وچه مي تواند .شايد اين روزها معناي درست سوره توحيد را مي فهمم كه مدعيست خدا مانند ندارد؛ مثل ما نيست او روح حاكم برجهان و اراده جاري حيات است بي هيچ شباهتي به همه موجودات و در عين حال خالق انان وبي نياز از تصوير و تصديق ما. و هركس خداي خويش را دارد وبس وبا ان خدا حياتش را سامان مي دهد واو نيز جزاين برنمي تابد كه خود اينگونه آفريده است.
ما اما او را چه بد نشانديم(چه خونها كه به نام او ريخته نشد وچه جفا ها كه بنامش ثبت نگرديد!) وچه بد از او در مخيلمان ساختيم(هولناك انتقام گيرنده با تمايلات كاملا انساني) وچه اندازه از او براي توجيه وتفسير خواسته و اراده فزون خواهمان هزينه كرديم!.