تجربه تلخ پيامدهاي ناشي از حوادث طبيعي درسرزمينمان انهم در قرن بيست ويكم كه آدمي در قرن بيستم بخوبي توانسته بود؛ نسبت به پيشگيري از عواقب واكنشهاي طبيعي حيات اقدام نمايد جاي بسي سوگواريست.
سرزميني با سرچشمه هاي غني زيرزميني؛كميت وكيفيت نيروي انساني دراندازه قابل قبول نمي توان اسيب پذيري در چنين حجمي از نيروي انساني به كام مرگ رفته را درك كرد.!
وجود خانه هاي خشتي و گلي(در خاطر دارم كه حدود ده سال پيش يك پژوهشگر ايراني مقيم امريكا با استفاده از ارماتور بندي خشت وگل توسط قطعات سبك الومينيوم موفق به شهر سازي خانه هاي دوطبقه ارزان قيمت ضد زلزله در ايالت نوادا شده بود) در تصاوير تلويزيوني ثمره فقر گسترده مردم بم بود.كه اين را نمي توان به حساب چيزي گذارد جز نبود مديريت امروزين در جامعه ايرا ن.
سرزمينمان جزو ده سرزمين حادثه خيز دنياست كه هر از چند سال با يك فاجعه انساني و سرمايه اي( ثمره بي تدبيري عليرغم وجود منابع) مواجه مي شود . حال انكه مي توان بااموختن ازتجربه تكرار اين حوادث و سازماندهي در عرصه هاي شهرسازي (اجراي ايين نامه هاي ايمن سازي) ؛ تجهيز سازو برگ امدادي و اموزش نيروي انساني ونيز تقسيم ايران به چند منطقه امدادي بمنظور توزيع اين تجهيزات؛ سرعت عمل كمك رساني وحتي پيشگيري از تكرار اين مصايب را فراهم كرد.( كه متاسفانه امداد رساني در مورد بم ناشي از فقر تجهيزات در استانها پس ازگذشت بيست وچهار ساعت رخ داد).
دوسال پيش شهرداري تهران براي مطالعه ايمن سازي شهر دربرابر زلزله موعود از يك مركز تحقيقات ژاپني دعوت كرد كه بخش كوچكي از گزارش انها در همشهري چاپ شد .براساس ان پيش بيني در صورت بروز زلزله در تهران بيش از 70% خانه هاي تهران ايمن نيست همچنين آمار كشته شدگان ناشي از حوادث پس از زلزله(1000000نفر) از ميزان كشته شدگان ناشي از زلزله بيشتر است، از بين رفتن امكانات و تجهيزات در تهران ونيزفقر استانها در اين خصوص را بر اين فاجعه بيافزاييم. آنگاه ايمن سازي خانه ها ي موجود( با پرداخت وام و يارانه) ونيز تامين تجهيزات روزامد امدادرساني(ونه صرف بیش از 38% بودجه کشور برای مصارف نظامي) در استانها نخستين گام براي جبران اين بي كفايتيست.

اینهم
خواندنیست