محمد قوچانی با ان نثر زیبایش در روزنامه شرق از چگونگی عمل نکردن به توافقات بین المللی و عدم پایبندی به حقوق بین النلل نوشته است. انچه بعنوان توصیف روابط بین الملل نگاشته است درست است اما انجاییکه در مقام توصیه به حاکمان پیشنهاد داده است که با به بازی گرفتن نیروهای مشابه درونی می توان از زیر بار تعهدات بین المللی شانه خالی کرد را سخت مخالفم.اگر به رفتار حاکمان که ناشی از پارادایم سنت است توجه کنیم در می یابیم که این پارادایم با انچه قوچانی طلب کرده است تضاد ماهوی دارد.اگر انان به گزارشگران بین المللی ویا اژانس انرژی اتمی اجازه بازدید می دهند به حکم قاعده اکل میته است و گرنه در ان پارادایم جایی برای چون و چرا کردن در برابر فهم انها برای هدایت ادمیانی که انان رمه شان می نامند وجود ندارد.پس خام اندیشی است که اینان را به رعایت حقوق و مطالبات نوین ایرانیان ترغیب کنیم و توقع داشته باشیم انان به این خواسته براساس ان پارادایم گردن نهند.همان طور که پیشتر هم نوشتم برای اصلاح رفتارحکومت توسل به سازمانهای بین المللی بهترین شیوه موجود است.