من و شیخ (عبدالکریم سروش)

او از نگاه من شیفته ایمان دینی، بلیغ و خوش کلام (بهتر است بخوانیم دارای سحر کلام) مسلط بر ادبیات، پژوهشگرو نظریه پرداز علوم دینی ودر یک کلام پل میان سنت و مدرنیته است.

اماآنچه از او در آن سال ها آموختم:

- شک و تردید یک فرآیند ذهنی غیر اختیاری است که گناه نیست.
- نتیجه اندیشیدن هر چه که باشد مرضی خداست.
- همه ادیان و جهان بینی ها حداقل حظی از معرفت را دارند.
- والاترین آموزه انبیاء اخلاق ست.
- نگاه فقیهانه، تنگ نظرانه ترین بینش دینی است.
- کشف و شهود اشراقی، مبتنی بر آموزه ها و باورهای ماست.
- دینداری می تواند دارای قرائت های متفاوت باشد.
- اندیشه و هنر جغرافیا ندارد و متعلق به همه آدمیان است.
- دین برای آدمی است و نه آدمی برای دین.
- مرید کس نباشم و ارادت کسی را نخرم.
- جز خدا و پس از آن نبی، هیچ کس بر آدمی سلطه و اولویت ندارد.
- کاروان غرب شاخص و الگوی خردورزیست که البته (به جبرپرداخت تاوان رفتار کشیشان) با دین قهر کرده است.
- آزادی گوهر آدمیت است.