آقایان دوباره می فرمایند: مشروعیت نظام ما برمبنای تقوا و عدالت است ومقبولیت مردمی از اسباب لازم کار امدیست.
بیعت های مکرر نبی اسلام درمکه پیش از هجرت(عفبه اولی و ثانی)/امضای معاهده با قبایل ساکن در مدینه(قانون اساسی ) هنگامه حضور دریثرب/تن سپردن امام اول شیعیان در پذیرش ارای اهل حل وعقد در رهبری غیر خود در پس رحلت نبی ودست اخرپذیرش خلافت درپی اصرار مردم پس از قتل عثمان همه حکایت از پذیرش ارای مردمی برای مشروعیت نظام مبتنی بر دینمداری است. حتی رهبر فقید انقلاب در سخنرانی خویش در بهشت زهرا که بعد ها نطق معرفی نظام به مردم نام گرفت از ابتنای نظام به پشتوانه رای ملت سخن گفت. حال چگونه شده است که اقایان دوباره براین طبل توخالی از نو می کوبند جای پرسش دارد؟
البته مشروعیت معارف فلسفی وهمچنین علمی به پذیرش مردمی نیست اما اعمال این ارای علمی و فلسفی ویا دینی بر پذیرش مردمی استوار است .که تا اقایان این نکته را بتوانند درک کنند عمر ما وجوانی نسل بعد ازما را به تباهی داده اند.