معاون سابقم که اینک مسئولیت مهمی در یکی از استانهای مرزی بر عهده دارد برای احوالپرسی زنگ زد و کلی خوشحالم کرد. او تعریف می کرد که برای سر و گوش اب دادن به انطرف مرز رفته واز شهرهای مهم عراق بازدید کرده است. شهرهای کربلا و نجف و بصره که شیعی نشین هستند به نسبت دیگر شهرها از امنیت بیشتری برخوردارند ودر خانه های انان دو چندان بیش از انچه در سالهای نخست پیروزی انقلاب در نزد ما ایرانیان عکس و تصاویر علمای دینی و مراجع بر دیوارهاشان اویزان است. اما در تکریت و سامرا و موصل این ارادت جای خودرا به نفرت از شیعیان و غرب اشغالگر می دهد.بغدادنیز خشنود و رسته از صدام با تظاهرات مدرنیته با دیگر نقاط عراق قابل قیاس نیست.او تعریف می کرد که شیعیان عراق کوچکترین ایراد و انتقادی را از رهبران مذهبی بر نمی تابیدند و حتی گلایه هایی از خاتمی داشتند که نتوانسته انطور که اسلام می خواهد به جامعه مسلمانان خدمت کند.