این چند روز به دلیل مرگ بابک دست و دلم به اینترنت و وبلاگ نویسی نمی رفت. راستی فراموشی که عمدتا ان را عیب می شماریم یک نعمت است .تصورکنیم همه ما ادمیان همان درکی را که در لحظه از دست دادن عزیزی ویا موفق نشدن دربدست اوردن فرد یا شی مورد علاقه مان داشتیم تداوم می داشت ایا زندگی میسر بود ؟ابدا.فراموش کردن ان احساس و درک با گذشت زمان به ادامه حیات و جاری شدن بقیه انچه زندگیش می نامیم کمک می کند.