چند شب پيش(پنجم فروردين) به ديدار يكي از فرماندهانم در دوران جنگ كه اينك از بستگان نيز هست رفته بودم همسرش با اوردن يك جعبه از نامه هاي ان روزگار 3 نامه از من را كه براي ان فرمانده در دوران اموزش پزشكياري نوشته بودم را به دستم داد و افزود : شما چندان فرقي نكرده ايد.
با مرور برسطور ان نامه حال و هواي ان روزها برايم تداعي شد.از ان روزها انچه ستودنيست؛نيك انديشي همرزمان براي يكديگر؛فداكاري وگذشت واز همه مهمتر صداقت رايج در جبهه ها بود اما حيف وصد حيف كه شور بي شعور دوامي نداردو پس از طي دوران شيفتگي ؛ همچون رودي بجاي اميختن با در يا به مرداب ختم مي شود.