وظیفه یا لطف؟

در سرزمین ما همه به همدیگر لطف می کنند.کسی وظیفه اش را در برابر دیگری انجام نمی دهد.
برای اجاره محل پروژه اسفند ماه به توصیه رییس ارشد سازمان به شرکتی دولتی مراجعه کردیم و پس از گذشت سی وهشت روز از معطلی نامه در کارتابل مدیر شرکت یاد شده وبا پادرمیانی یکی از مدیران سازمان خودمان که هم کلاسی ان مدیر بوده ، با کلی منت بالاخره پاسخ داده اند که موافقت می شود.

اینک ده روز است که به دنبال انیم که این موافقت پر منت به قرارداد تبدیل شود تا با پرداخت مبلغ هنگفتی بتوانیم عملیات اجرایی را اغاز کنیم .اما تاکنون موفق نشده ایم والبته به هر بخشی که قراردادرا برای امضا می بریم همه مدیران صاحب امضا با منت می گویند که صرفا برای اشنایی با اقای ... این قرارداد به این زودی تنظیم شده است و گرنه حا لا حالا ها با ید صبر می کردیم تا قرارداد روال طبیعی اش را طی کند.
ای کاش اموزه لیبرالیسم غربی که مشتری و مراجعه کننده را محور خدمات و کالا می داند را بر لطف کردن بر دوستان و اشنایان ترجیح می دادیم.