کمی از سینما:
شايد كمتر كسي بتواند با فيلمهاي رسول ملاقلي پور ارتباط برقرار كند.من اما از دوفيلم اخيرش(قارچ سمي /مزرعه پدري )بسيار لذت بردم.داستان فيلم مزرعه پدري جديدترين فيلم وي در باره نويسنده كتابي است كه در باره جنگ نوشته و اينك براي شركت در يك جلسه نقد وبررسي به شهر جنگي كه پيشتر در ان زندگي مي كرده دعوت شده است وطبيعتا بخشهايي از ان خاطرات در فيلم مرور مي شود. اما برداشتها و حس وحال من از اين فيلم:
1-يك كمكي گريه كردم و سبك شدم.آخر نسل ما بهترين سالهاي عمرش در جنگ گذرانيده است و طبيعتا نوستاژي دارد.
2-در فيلم از شعار پردازي براي ارمانها به درستي پرهيز شده بود . وشخصيتهاي فيلم براي همسر/مادر و پدر/فرزندان وزندگي درجنگ شركت ميكنند.
3-يك سكانس عاشقانه را با نمايي ازحوض؛ لوله چاه اب در كنار دسته هايي از كاه بخوبي تصوير كرده بود(كمي هم اروتيك بود)
4-جلوه هاي ويژه اين فيلم به نسبت گذشته باور كردني تر بود اما به جلوه هاي ويژه فيلم دوئل نمي رسید.
5-پرسشهاي ذهني ملاقلي پور عريان تر از گذشته است و با فرياد قهرمانان فيلم از خداميپرسد: چرا بايد براي زنده ماندن ادم كشت؟
6-شخصيت محسن( فرمانده سپاه) با انچه حداقل من تجربه كرده ام قرابت كمتري دارد.فرمانده هان دوران ما به حسن خلق و تواضع متصف بودند وكمتر از قدرت عريان سلسله مراتبي كه هنجار ديگر سازمانهاي نظاميست بهره مي بردند. درعوض شخصيت كاريزماي انها در فرماندهي موثر بود.

هزينه توليد فيلم اخير احمد رضا درويش( دوئل) براي ارتقاي تكنيك جلوه هاي ويژه در سينماي ايران بسيار درست انجام شده است . همچنين انرژي و وقت بسياري هم برای تولید این فیلم مصروف شده كه همه اينها در فيلم نمايان است ونمايشگر سطح توانايي درويش است. نكته اي كه بنظرمن به ان كم توجهي شده فيلمنامه است.
ميل گيبسون بازيگر دوست داشتني من براي توليد فيلم خود به نام مصايب مسيح بطرز نگران كننده اي زير فشار لابي پر قدرت يهوديان امريكا قرارگرفته است. ماجرا از اين جا اغاز شده است كه در بخشي از فيلم به شرح ازار رساني يهوديان به مسيح مي پردازد.اما متنفذان يهودي امريكا با جنجال افريني رسانه اي سعي در حذف و يا حداقل تلطيف كردن بخش زيادي از اين قسمت در فيلمنامه را دارند.