فارغ از دكاني كه صنف روحاني شيعي براي خويش در اين ايام گشوده است انچه در حادثه كربلا سال 61 هجري قمري رخ داده براي بررسي تاريخ مومنان و به ويژه مسلمانان داراي آموزه هايي است.
نخست انكه در تفكر مسلمانان حكمراني با راي و نظر مردم(البته به شيوه معاصرش) مشروع است.خروج حسين بن علي بر عليه اقدام سيطره اميز يزيد در گرفتن بيعت اجباري از بزرگان وقت(عبدلله بن عمر/عبدلله بن زبير/حسين بن علي) وبر خلاف پيمان پيشين مبني بر عدم تسري خلافت بصورت موروثي خود گواه اين مدعاست.
ديگر انكه او (حسين بن علي)تا پيش از اطمينان از ابراز وفاداري علني مردم كوفه (مسلم بن عقيل نمايندگي ابراز بيعت مردمان كوفه را برعهده داشت) بعنوان پيشوا اراده اي براي عزيمت به كوفه و دردست گيري قدرت نداشت.
سوم انكه هنگامه اي كه با سپاه(به فرماندهي حر) خليفه خود خوانده يزيد روبرو مي گرددشهادت طلبانه قصد انتحار نمي كند و گزينه بازگشت به برخي از قبايل مدينه را بعنوان بديل پيشگيري كننده از خشونت و مرگ پيشنهاد مي نمايد كه مورد موافقت قرار نمي گيرد.
و اخر اينكه پس از اني كه اراده نظام يعني تاييدخليفه و يا مرگ به وي ابلاغ مي شود عهده پيمانش را از دوش يارانش كريمانه برمي دارد و انان را مخير به خروج از وضعيت پيش امده وبازگشت به زندگي مي كند.
يادو نام او و اصحابش گرامي باد.


همانگونه كه در انتخابات مجلس ششم با دوپينگ سياسي و ابطال ناباورانه‌ 700 هزار رأي مردم تهران نمايندگي را از عليرضا رجايي سلب و فردي را به جاي ايشان منصوب كرد كه قرار است همين فرد با فرض صحت آراي مأخوذه و با حدود 10 درصد آراي واجدين شرايط در حوزه انتخابيه‌اش بر كرسي رياست مجلس تكيه زند. ادامه متن استعفای نماینده تهران