زندگی این روزهایم

این روزها به یاد دوستی(حسن) هستم که لحظات شیرینی از
گفتگوی فلسفی و اجتماعی با او را در خاطر دارم.دیدار او اکنون دیگر میسر نیست.هرکجا هست به سلامت باشد و ذهن ناآرامش به تجارب گوناگون تشفی یابد.

با دخترم برای ثبت نام سال آینده از این دبیرستان به دبیرستان دیگری می رفتیم تا بلکه جایی مناسب و اقتصادی را برای ادامه تحصیلش که اینک از مدرسه دولتی اش ناراضی است بیابیم.فرصت مناسبی برای رابطه دو جانبه پدرو فرزندی بود.

صبح زود به دیدارش رفتم.از زمان کناره گیریم تاکنون ندیده بودمش.اما دفتر کارش به همان اندازه پیشین انرژی و هیجان داشت.از امروز و دیروز و آینده گفتیم.با من هم عقیده بود که اتحاد جماهیر شوروی نشان داد که می توان با 10%حمایت مردمی عمری را به آسودگی و مستبدانه بر مردم حکم راند چه رسد به اینان که اقبال بیش از 25% جمعیت را با خود دارند.