رفتار ما اگر انسوي ميز باشيم با اين سوي ميز بسيار متفاوت است.
چنانچه دراين سوي ميز باشيم(ارباب امور) سعي مي كنيم به هر نحو ممكن به ارباب رجوع بفهمانيم كه ما كار بسيار مهمي را انجام مي دهيم واين كار بسيار مهم از سر لطف و مرحمت براي او انجام مي شود.اگر هم نخواهيم ان كار انجام شود كه با هزار دليل و برهان شرح مي دهيم كه او اطلاع ندارد وما بهتر مي دانيم كه اينكار شدني نيست ومخالف قوانين و مقررات است.در هر حال نكته اي كه بسيار كليديست اين است كه ما حاكم براو هستيم واو محكوم ماست.
اما اگر در اين سوي ميز باشيم وارباب رجوع باشيم با التماس و از سر افتادگي سعي در تشويق وتحريض او در براورده ساختن نياز مان مي كنيم.
حال اگر معادله را بر عكس كنيم چه مي شود؟هر ارباب اموري خود را موظف مي داند نسبت به انجام دقيق و كامل خواست ارباب رجوع با نهايت احترام اقدام كندوارباب رجوع هم حق خود مي داند كه محترمانه انجام خواسته اش را از كارمند درخواست نمايد ونه التماس كند