سالها پيش در درس نظامهاي سياسي تطبيقي مي اموختم که در تفکيک وظايف و اختيارات بخشهاي مختلف يک دولت؛چنان برنامه ريزي بايد ؛که کمترين ميزان اصطکاک و تکرار هزينه ها و فعاليتهاي موازي صورت گيرد.
از اقبال بد ما اينکه تا پيش از ريس جمهوري خاتمي در ساختار ها وسازمانهاي کشوري هزينه ها و فعاليتهاي موازي کم نبود(اتلاف سرمايه).اما اسفناکتر اينست که پس از ان انجام اقدامات و فعاليتهاي مغاير ودر تضاد با ديگر دستگاهها (دولت) نه يک اتفاق از سر غفلت و جهالت که برنامه ريزي شده وهدفمند جزوي از وظايف وماموريت ديگر قواي کشور شده است تا جاييکه بخشي از دولت مجوز فعاليت واقدامي را صادر مي کند ودستگاهي ديگر مکلف است با ان برخوردکند انهم برخورد قهري با نگاهي براندازانه!يک نمونه روزانه ان.نمو نه ديگر.