مسعود بهنود درجديد ترين مقاله خود با عنوان؛ تشنگي ايرانيان ومانعشان از اب؛ به فرصت سوزي ما ايرانيان اشارت داشت.
در1284 ملت ايران پيشتازانه (بسيار زوتر از ملل همجوار) به دنبال كسب حقوق خويش(عدالتخانه مستقل ومحدود ساختن قدرت حاكمان) ونااميد از يافتن پاسخ از درون به زير بيرق انگليس (براي تامين امنيت) با بست نشيني مطالباتش را خواهان است.1330 باز به دنبال كسب ازادي ودريافت حقوق مشروعش مبارزه ميكند.1357براي به دست اوردن ازادي بيان وداشتن رژيمي منتخب وجمهوري هزينه مي پردازد.1376پس از درك يك دوران سرخوردگي ناشي از عدم دستيابي به امالهايش نسيمي مي وزد واو اماده تلاش مجدد براي حصول به حقوقش مي شود.اسفند1381 اودوباره وچند باره نا اميديش را عيان مي كند.به راستي چرا ؟؟هنوز در اغاز راه وامانده ايم؟؟
ما مستبد پروريم ما براساس تربيت ايراني نيازمنديك سالار هستيم وان وقت سالاري را مي سازيم تا مارا ارضائ كندوپس از درك لمحاتي ار اين سالاري رنجيده مي شويم و برمي اشوبيم ونداي ازادي سر ميدهيم ودوباره سالاري ديگر خواهيم ساخت. ما؛ملت ازاديخواه مستبد پرور.