امروز صبح براي تعويض نوار ضبط ماشين بطور اتفاقي توفيق گوش كردن به افاضات دو تن از نمايندگان محترم مجلس نصيبم شد.چندنكته در اين افاضات مشترك و قابل توجه بود:
1- واژه بايد در كلام نمايندگان حذف شدني نيست.(جالب اينست اينها كه مستقيما توسط مردم انتخاب شده اند ونميتوانند توهم انتصاب الهي داشته باشند چرا دائما از الفاظ آمرانه استفاده مي كنند؟)
2- بجاي استفاده از تريبون مجلس براي اعلان ارا و نظراتشان دائما به تكرار جملاتي اينچنين: مردم اجازه نمي دهند ؛ مردم داغ بر دل ... مي گذارند؛مردم با كينه داران ...برخورد مي كنند؛مي پردازند.
3- نوع كلامشان خطابي مخصوص قرن 11ميلادي براي تهييج و هماوردي در ميدان نبرد است.
4- در اخر صحبتشان به مشكلات خدماتي محل انتخابشان مي پردازند.
5- همشان وقت كم مي اورندو ريس مجلس بهشان تذكر مي دهد.